'SIR' OLIVER MALLY (A)
Candystore

“Hey bartender, I got so much trouble,
pour me a triple ’cause I like seeing double.
Hey Bartender, hurry up,
C’mon fill my cup.”

Er komen nogal wat ceedeetjes binnen de laatste tijd. Het lijkt wel of iedereen zijn artistieke muzikale capaciteiten wil kenbaar maken. Voor ons niet gelaten. Wij staan zeer wijd open voor muziek. Muziek is ons leven. Laten we eraan beginnen of de stapel wordt te hoog.

Mijn oog valt meteen op de inzending van “Sir” Oliver Mally, getiteld “Candystore”. Laten we deze nu maar eens eerst de revue laten passeren. Ik kan mijn oren niet geloven. Dit schijfje steekt er kop en schouder boven uit. Is dit bluesrocker Mally ? Ik ben in het verleden niet altijd zacht geweest in mijn commentaren over zijn gigs, maar ook nooit ongenuanceerd negatief, wil ik er wel nadrukkelijk aan toevoegen. Maar nu ik dit album al voor de vierde keer ‘repeat’ in mijn speler, wil ik wel meteen toegeven dat ik wat kortzichtig ben geweest. Ik kon natuurlijk ’s man’s talenten niet vermoeden, ik ben niet echt paranormaal begaafd, maar wat hij hier heeft gepresteerd is van een ongewoon hoge kwaliteit. Dit is superklasse. En hij doet hier het moeilijkste wat er is op muzikaal gebied. Dit is niet zomaar een “Sir” Oliver Mally ‘Unplugged’ album met akoestische versies van zijn electrische bluesrock-songs. Hij durft het aan om zich, alleen met akoestische gitaar, zeer kwetsbaar op te stellen door intimistische verhalen neer te zetten en diep in zijn ziel te  laten kijken. Daar komt lang niet iedereen zonder kleerscheuren vanaf. Je moet al van het ras zijn van een Leonard Cohen of een Townes Van Zandt om dit te realiseren.
En laat het nu net van deze laatste zijn dat Mally de twee enige niet zelfgeschreven nummers is gaan lenen. Het prachtige “Loretta” getokkeld op de gitaar en met een spaarzame dobro tussen de zinnen. Dit is nu echt minder is véééél meer. En het eveneens mooie “No Place To Fall” vindt zich behoorlijk thuis in Mally’s interpretatie.
Zijn eigen werk, de elf overige songs dus, kunnen een vergelijking met de twee Van Zandt’s met glans doorstaan. “Lover’s Waltz” is een intense maar intelligente love song en “Sleep Well, My Love” zit vol van eenzame reiziger’s heimwee die we ook bij Cohen terugvinden. Het mooi streepje accordion van Klaus Paier op de achtergrond gaat dit gevoel nog versterken. “Against the Flow” klinkt zeer Dylanesque, zowel tekstueel als qua songstructuur en Springsteen zou zich tegoed kunnen doen aan “Sleepy Town”, helemaal zijn stijl.
Een hoogtepunt is “Green Light/ Red Light”. Een mooie song waarin pianist/keys Gasselsberger mee in de credits deelt. We hebben het reeds gehoord op één zijner vorige albums “So What? If…”. Een ijzersterke song.
Oliver Mally verliest echter zijn zin voor humor niet op deze schijf. De openingssong “You Can’t Beat The Devil” zit vol van zelfrelativering , op een humoristische wijze gebracht, met Charles Bukowsky in het achterhoofd. Of parodisch de junkie opvoerend in “Mashed Potatoes”. En “Candystore Blues”, de titelsong, staat bol van de seksuele metaforen. Een echte bluessong dus, zoals we die kennen van Bessie “he boiled my cabbage”Smith, Charley “my sweet hambone” Patton of Muddy “got my mojo workin’” Waters.
Hij eindigt ook met een practical joke. Die heb ik toevallig ontdekt in de wagen omdat ik in de onmogelijkheid was om de CD uit de speler te nemen. Ik vond het al raar dat de secondenteller bleef doorlopen en dat hij niet terugkeerde naar het eerste nummer. Na vele minuten kwam er onverwacht nog een song, een giller, aangekondigd als “This is the Grammy song”… “I’m Out of Tune”. In de speler van de PC wordt alles duidelijker. Die geeft voor de laatste song een tijdsduur van 10:13 aan en hij stopt op 03:40 !? Fast forwarden tot 08:43 en je hebt hem.

Dit is een Oliver Mally van zeer hoog niveau. Ingetogen maar stijlvol en schitterend gitaarwerk. Een absolute aanrader voor de liefhebber van het betere akoestische werk van een groot singer songwriter. Maar dan één die zijn eigen werk ook nog fantastisch interpreteert. Kopen !!!

Oliver Mally : guitars, vocals, harp, kazoo
guest musicians :
Martin Gasselsberger : piano on #7, keys on #8, #10 and #11
Klaus Paier : accordion on #2 and #7
Petra Linecker vocals on #7

witteMVS